Czy możliwe jest wyleczenie zaburzeń obsesyjnych bez stosowania leków?

Większość ludzi w pewnym momencie doświadczyła obsesyjnych myśli, takich jak skażenie, starając się zawsze zachować bezpieczeństwo przed infekcją lub osobistym brudem, który może ich dotknąć, ale jest coś bardzo charakterystycznego w tych ludziach, a mianowicie świadomość, że sprawy nie mają się tak, jak podpowiada im umysł, ale mimo to utrzymują wokół siebie skrajną czystość i porządek, osiągając punkt generowania udręki i dyskomfortu w codziennym życiu.

Co to jest zaburzenie obsesyjne?

Zaburzenia obsesyjne to jedna z najważniejszych chorób w dziedzinie zdrowia psychicznego, która charakteryzuje się występowaniem nawracających, niechcianych myśli, które przeszkadzają w codziennym życiu i aktywności.
Myśli te są zwykle źródłem wielu udręk, ponieważ dosłownie nie można nad nimi zapanować, co okazuje się bardzo nieprzyjemne i powoduje afekty emocjonalne. Zaburzenie to jest związane z lękiem i może czasami powodować problemy w kontaktach z osobami z otoczenia, a nawet z partnerem.

Czy myślenie obsesyjne różni się od zaburzeń obsesyjnych?

Ważne jest, aby umieć odróżnić zaburzenia obsesyjne od obsesyjnych myśli, ponieważ na tej podstawie można właściwie podejść do badania i leczyć każdą z nich. Myśli obsesyjne to myśli, obrazy i impulsy pojawiające się mimowolnie, związane z niepokojem, niecierpliwością i zmartwieniem, które skłaniają osobę do podjęcia pewnego rodzaju zachowań w celu całkowitego wyeliminowania tych myśli i zlikwidowania dyskomfortu.
Zaburzenia obsesyjne to takie, które wykraczają poza codzienne zmartwienia, jakie możemy mieć na co dzień, to takie, które generują nadmierne powtórzenia, które stają się sztywne, czasochłonne i zamiast przynosić ulgę, mogą stać się bardzo szkodliwe.
Zaburzenie to jest przejawem lęku, co oznacza, że ludzie doświadczają obsesji i kompulsji, czyli powracających i mimowolnych myśli, obrazów i impulsów, które z różną siłą wdzierają się do świadomości, wywołując niepokój, lęk i strach, powodując błędne koło, które się powtarza. Wszystkie te działania angażują się w życie osób cierpiących na to zaburzenie, utrudniając im wykonywanie czynności, wpływając na ich pracę i życie społeczne. Zaburzenia te pojawiają się zwykle w każdej sytuacji życia codziennego, czyli w każdej chwili, nawet w domu, na ulicy, w pracy czy na uczelni.

Dlaczego leki nie są niezbędne do leczenia zaburzeń obsesyjnych?

Jeśli chodzi o stosowanie leków w przypadku zaburzeń obsesyjnych, najwygodniej jest zasięgnąć porady specjalisty. Jest to tak zwana prewencja ekspozycji i reakcji, która pomaga kontrolować zaburzenia obsesyjne. Przede wszystkim należy wziąć pod uwagę, że jeśli objawy są bardzo łagodne lub umiarkowane, nie ma potrzeby kontrolowania ich za pomocą leków, ale dzięki odpowiedniej terapii.
W innych przypadkach, gdy zaburzenie jest bardzo poważne, specjaliści zazwyczaj przepisują leki przeciwdepresyjne, ale zawsze pod nadzorem psychologa. Uważa się, że leki przeciwdepresyjne należy przyjmować zgodnie z zaleceniami, ponieważ mają one tendencję do wywoływania skutków ubocznych, powodując szkodliwe skutki dla zdrowia pacjenta, któremu nie przepisano żadnego rodzaju leku.

Jakie są cechy charakterystyczne zaburzeń obsesyjnych?

Zaburzenia obsesyjne mają dwie główne cechy, a pierwszą z nich są obsesje, w których pojawiają się idee, myśli, impulsy, a nawet obrazy, które często pojawiają się w umyśle danej osoby, generując problemy, niepokoje, różnego rodzaju lęki, takie jak lęk przed zarazkami i chorobami, lęk przed zgubieniem czegoś, a także obawy o to, co może się stać komuś ważnemu w życiu, jak również nadmierna potrzeba porządku.
Drugą cechą są kompulsje, które polegają na posiadaniu bardzo powtarzających się myśli, czynności i działań, a także na potrzebie ciągłego sprawdzania rzeczy, kompulsywnego liczenia, organizowania czegoś w bardzo szczególny i precyzyjny sposób. Ogólnie rzecz biorąc, cecha ta ma na celu zmniejszenie lęku, to znaczy usunięcie jego przyczyny, zaprzestanie posiadania tych myśli, które powodują wielką udrękę. Kompulsje te pojawiają się nawet wtedy, gdy jesteś pewien, że wszystko jest w porządku i pod kontrolą.

Jak leczyć zaburzenia obsesyjne bez leków?

Praca terapeutyczna.

W takim przypadku najwygodniej jest udać się na pracę terapeutyczną, np. terapię behawioralną, czyli leczenie psychologiczne, które polega na udzielaniu pomocy pacjentowi w zależności od stopnia zaawansowania danego przypadku, z udziałem terapeuty behawioralnego posiadającego odpowiednie doświadczenie.

Techniki poznawczo-behawioralne.

Terapia poznawczo-behawioralna (CBT) to bardzo skuteczna forma psychoterapii, która uczy różnych sposobów zachowania i reagowania na natręctwa, znana także jako ekspozycja na natręctwa i zapobieganie im, aby pomóc w radzeniu sobie z zaburzeniami obsesyjnymi. Terapia ta pozwala nauczyć się zdrowych sposobów radzenia sobie z lękami i dyskomfortem spowodowanym zaburzeniem.